Die zomer van negentienhonderd veertien.

Aan mijn grootoom Valerie Vinck, gesneuveld te Hoogstade, in” de groote oorlog” op twaalf december negentienhonderd zeventien. Hij was drieëntwintig jaar.

Het verhaal van de kleine mens in een grote oorlog.

Een dorpsplein ergens in Vlaanderen. We zien de waterpomp aan de afgebrokkelde muur. Er is het cafeetje, met groene of bruine luiken, bloemen op de vensterbank en een bank voor de gevel. Op de achtergrond prijkt de toren van de kerk, symbool van debeschermende kerk. Het magook een Mariakapelletje zijn. De mannen zijn bezig aan het bolspel of kaarten. Een muzikant speelt opeen accordeon of er speelt een orgelman ,of een paar muzikanten van de plaatselijkefanfare spelen een lustig deuntje. Het is maar wat de regisseurer van maakt, al moet men rekening houden met de schlagers van toen die desfeer oproepen uit vroeger tijden. Het decor moet dan ook navenant zijn zoals hierboven reeds aangegeven. De vrouwen breien ofhaken en zitten te kletsen over de dinges des levens. De mannen hebben het over de duiven of over de oogst op het land. Misschien mag er ook een hondenkar staan.Een zandwegel loopt naar het veld of naar hun woning. Er hangen vlaggetjes over het podium. Het is blijkbaar kermis in het dorp. De processie heeft net plaats gevonden.
Vlaanderen was in die tijd een devooten katholiek volk. Ze geloofden ook nog in kwade geesten en er was nog veel bijgeloof.
Alles moet een gemoedelijk sfeerbeeld oproepen, een schilderij van een dorpsleven uit die tijd. Ze leefden zo simpel, ze dachten dat het zo eeuwig zou blijven duren. Niemand had een vermoeden dat hun eenvoudig leventje straks zo bruusk zou verstoord worden.

Het monster lag opde loer. Nog even, dan zou het toeslaan, het monster dat oorlog heette en alles zou verwoesten wat op zijn weg kwam.

De tekstbrochure is verkrijgbaar bij ALMO.
De auteur (0497/78.23.79.) wou graag ingelicht worden over de eventuele opvoeringen.
De rechten zijn te betalen via SABAM.

Contact : Fons Vinck

Duur : 90 Min.