De strijd van Martinus.

Een monoloog over het leven van de H.Martinus.

Zijn overwinningen en nederlagen, zijn gevecht tegen de hypocrisie en tirannie van de machthebbers, zijn hoop en wanhoop, zijn verdriet, zijn dromen.

Korte inhoud :

Dit epos is gewijd aan de Heilige Martinus van Tours.

Deze geschiedenis van één van de grootste heiligen starten wij met zijn uitdiensttreding bij het Romeinse garnizoen in het jaar driehonderd zesenvijftig (356).
Martinus was toen veertig jaar.

Er wachtten hem jaren van ontbering in de ermitage van Gallinaria. Later zou hij terecht komen in een wereld waar hij het moeilijk mee had, een wereld van wereldse praal en pracht aan het hof van Julianus en zijn valse profeten. Maar ook zijn collega's bisschoppen wentelden zich in de weelde en grote sier van de Romeinse Keizer.
Net hiermee had Martinus het moeilijk.
Hij zag de armoede en de pijn van de zieken, hij bestreed het hoogste gezag omdat zij enkel dachten aan werelds vermaak en rijk gevulde tafels terwijl het volk in diepe ellende leefde.

Dit is geen verhaal van lang geleden, het is het verhaal van alle tijden...

Dit was de Goddelijke opdracht van Martinus :De armen en noodlijdenden bijstand verlenen, hen de hoop en vertrouwen geven in de allerhoogste.

We volgen hem op zijn bewogen en soms stromachtig levenspad.
Hij was voor velen onder ons een voorbeeld van moed en volharding in donkere tijden, tijden die nog steeds op deze wereld tastbaar aanwezig zijn.

Op 11 november van het jaar 397 heeft het volk van Tours zijn lichaam gaan opgraven in Ligugé waar hij de mooiste jaren van zijn leven had doorgebracht.
Hij werd begraven in de Bisschoppelijke stede.

Hij wou sterven, gelegen op een bed van assen als teken van eenvoud en nederigheid.

De tekstbrochure is verkrijgbaar bij ALMO.
De auteur (0497/78.23.79.) wou graag ingelicht worden over de eventuele opvoeringen.
De rechten zijn te betalen via SABAM.

Duur                :    60 min.