Kinderen in de mist:

Voorwoord:

Beste,

Toen we de eerste les repertoire studie kregen en de opdracht kregen om na te denken over een nieuw onderwerp, twijfelden we geen minuut. We kozen het schooltoneel waarin Wendy ging mee spelen. Toen later bleek dat het toneelstuk “kinderen in de mist” was zijn we meteen op onderzoek uit gegaan. We hebben contact gezocht met Fons Vinck en Anne Thielemans, de schrijver ervan en een ex-bewoonster van het “gelukkig kind” te Vilvoorde. We hebben hen aan enkele vragen onderworpen. De reactie van Anne Thielemans hebben we niet kunnen verwerken door een te laat antwoord. Maar de info die we van Fons Vink ontvingen hebben we optimaal verwerkt. We hopen dat u geniet van ons eindwerk.

Mvg

Wendy en Carolien

De feiten:

Welgeteld 37 mensen hebben de meest afschuwelijke jeugd achter de rug: ze moesten beschimmeld brood en vieze pap eten, zich wassen met javel in een ijskoud bad, werden in de diepvriezer gestopt, bont en blauw geklopt, pillen gevoederd tot verslaving toe, … Er zijn nog tal van voorbeelden geven wat er allemaal gebeurde tussen de muren van “ Het gelukkige Kind” te Vilvoorde. Tien jaar later trokken de ex-bewoners van het tehuis de feiten voor de rechter. Met als uitspraak? Vrijspraak van diegene die hen jarenlang gemarteld hebben, die deze gruwelijke straffen hebben toegepast. Waarom? Omdat de feiten verjaard waren en er geen bewijzen meer konden gevonden worden. Na de verschijning van de eerste beelden op tv en de eerste krantenartikels is Fons Vinck, de schrijver van ‘Kinderen in de mist’, het hele proces op de voet gaan volgen. Hij heeft verslagen gelezen, info verkregen van Roger Cnijf van Radio 1 en een eigen dossier aangelegd. Zijn reactie bij de uitspraak? Boos, kwaad, gefrustreerd. Zo kwaad dat hij er een toneelstuk overschreef, genaamd Kinderen in de mist. Het is een toneelstuk dat het verhaal vertelt van deze kinderen.

Wendy’s eerste reactie na het lezen van het script

Toen het script voor het eerst las, kreeg ik kippenvel hoewel ik nog niet wist dat dit allemaal waar gebeurd was. Het eerste wat in mij opkwam was schrik. Ik had schrik of wij als gewone lln van Sint-Michiel Bovenbouw, datzelfde gevoel konden overbrengen. Ten slotte hebben de meeste onder ons geen enkele toneelervaring.

Carolien haar eerste reactie na het lezen van het script

In het begin was Wendy aldoor aan het praten over de verschillende delen van het script: wat er gebeurde, wie wat moest doen, op welke manier het moest gebeuren, en nog meer. Toen heb ik, op aanraden van Berte, het script ook gelezen. Eerst moest ik even in het verhaal komen, maar na een paar pagina’s kon ik niet meer stoppen met lezen. Het verhaal was zo aangrijpend. Ik vormde in mijn hoofd al een beeld van hoe het toneelstuk eruit ging zien. Mijn verwachtingen waren zeer hoog gesteld.

De opvoeringen

De opvoeringen waren in aantocht. De eerste opvoering was voor de Bovenbouw zelf, zij konden niet meer van het lachen telkens als er iets ernstig gebeurde. Dit vond iedereen vreemd, maar we kregen enorm veel energie van ons publiek.

De tweede opvoering was voor de Middenschool, deze liep niet van een leien dakje. We hadden ons vaak versproken en onze Happy B-day-bord op podium laten hangen. Hier zijn een aantal dingen misgelopen, het publiek was ook minder enthousiast als het vorige. Hoewel ook zij het allemaal goed vonden.

Het grote publiek deed me het meeste plezier. Het bracht echter wel heel veel stress mee, ik had enorm veel zenuwen. Ik niet alleen, de hele groep had zenuwen. Zelfs onze regisseurs liepen er als een kip zonder kop bij. Fons Vinck was ook van de partij. Wij hadden hem uitgenodigd omdat zijn mening wel belangrijk is. Dit bracht echter nog meer stress met zich mee. We hebben deze opvoering tot een goed einde gebracht, dat hebben we na de opvoering dan ook uitgebreid gevierd!

Reacties

‘Het was een sterke prestatie en goed geregisseerd’, de woorden van Fons Vinck die hij ons na de opvoering samen met de krantenartikels had opgestuurd. Zoals ik al eerder gezegd heb, waren mijn verwachtingen hoog. Toch zijn deze verwachtingen overtroffen. De spelers, de muziek, het stuk, het decor,.. met andere woorden het plaatje klopte volledig. Er waren wel een paar kleine foutjes in, maar toch was het een zeer geslaagde prestatie!

Paar reacties van het grote publiek:

‘Pril geluk’

Ook zou ik nog even willen vermelden dat Anne Thielemans samen met Guy Didelez een boek hebben geschreven, gebaseerd op waargebeurde feiten.

Het boek ‘Pril geluk’ weerspiegelt het leven van een verblijf in ‘Het Gelukkige Kind. Het verhaal gaat over Hanne, een meisje dat er verblijft. Toen ze nog klein was, heeft haar moeder haar daar achter gelaten, samen met haar broer en zus. Hanne haar vader is omgekomen in een auto-ongeval en ligt in Parijs begraven. Net als in ‘Kinderen in de mist’ is het leven in het tehuis geen pretje. Wanneer men niet voldoet aan hun verwachtingen, word je de ene straf na de andere opgelegd. Hanne heeft dan ook nog de pech om tijdens haar verblijf seksueel misbruikt te worden. Uiteindelijk na vele tegenslagen besluit ze om op haar eigen benen te gaan staan en loopt weg. Ze trekt door Parijs en werkt er in een restaurant. In haar volgende jaren belandt ze nog in enkele tehuizen. Op het einde komt ze terecht in een adoptiegezin, waar ze opnieuw met haar leven kan verder gaan.

Bijlage:

Met dank aan Carolien Mensch en Wendy De Groote.

Een digitale versie van het eindwerk kan steeds via mail aangevraagd worden.