Schuilen kan niet meer. (artikel uit Kerk & Leven)

De afwezigen hadden ongelijk

De voorstellingen van het voorbije toneelstuk van de TSJB zijn bijzonder goed onthaald. Getuige dit citaat uit een binnengekomen reactie:


"Een heel dikke proficiat aan heel de ploeg enthousiaste mensen die een prachtige productie op de planken hebben gezet. Mijn echtgenote en ik hebben met volle teugen genoten van een zeer speciale avond. Voor mijzelf was het niet enkel toneel kijken, maar ook de confrontatie met een herinnering. Onze zoon is in Rio geweest om te werken tijdens een groot sportevenement. Hij heeft bij terugkomst ook verteld over zijn tocht door de favela's en het grote contrast tussen de rijke toerist en de velen die leven in de grootste armoede. Hij kon ook nog de sporen zien van
verwoeste wijken die plaats hadden moeten maken voor hotels, sportcomplexen en dergelijke meer. Al hun verplaatsingen moesten gebeuren onder bewaking van politie en leger. Wijzelf hebben ook armoede gezien tijdens onze twee inleefreizen naar de sloppenwijken in Guayaquil (Ecuador). Het beeld dat geschetst is in het toneelstuk hebben wij met eigen ogen gezien en geloof mij vrij, mensen op afval zien leven, blijft aan je knagen. De krotten waarin daar mensen moeten overleven vinden wij hier nog te slecht om vee in onder te brengen. Dat jullie voor deze voorstellingen telkens
 

   opnieuw een decor moeten opbouwen, daar zullen niet veel toeschouwers bij stilstaan, maar mij viel het dadelijk op. Dit getuigt maar weer eens van het enthousiasme waarmee jullie al door de jaren heen, telkens opnieuw, klaar staan om de handen uit de mouwen te steken.
Voor de jonge mensen die het verhaal gestalte hebben gegeven, kan ik alleen maar een grote bewondering tonen. Je moet het maar doen, terwijl er zoveel andere leuke dingen zijn om je energie in te steken.
Ik heb ook dat gevoel dat deze ploeg hecht aan elkaar hangt, want als ik de evolutie zie van sommige spelers sedert de eerste opvoering van "Een kleine prins", dan is er een merkbare verbetering te zien.
Aan al de onbekende achtergrondwerkers, kan ik alleen maar zeggen, proficiat, jullie inzet valt zeker niet weg te cijferen. Wij weten dat deze stille krachten een onontbeerlijke schakel in het geheel vormen. Proficiat aan allen!"
(einde citaat)

Wij hadden ook de eer om auteur Fons Vinck te verwelkomen op één van de opvoeringen. Hij kwam speciaal van Aalst en was overdonderd door het resultaat. Hij had het stuk al driemaal zien opvoeren, maar nog nooit zoals bij ons. Dat bij de "bulldozer scene" het hele decor inviel, stof en lawaai incluis, vond hij enorm.

   Het was een eer voor ons dat hij mee wou poseren voor een foto met heel de ploeg (Fons staat uiterst rechts op de foto).
De auteur was vergezeld van een reporter die een studie maakt over de integratie van kinderen met een beperking in het amateurtoneel. Zij vroeg direct of ze geen videofragmenten mocht hebben om onze prestatie als voorbeeld te gebruiken bij een studiedag over dit onderwerp. Wij hebben haar dan ook prompt de opname op DVD van onze tweede voorstelling mee gegeven.
Gezien de ernstige inhoud, armoede, honger, verdrukking en uitbuiting, hadden wij echter durven hopen op meer belangstelling vanuit onze parochie.
En op het kopstukkendebat dat de jeugd ingericht had vlak voor de verkiezingen, vertelde men ons dat er bij de politici in Borsbeek een "breed-draagvlak" is voor de Noord-Zuidproblematiek. Eigenlijk hebben we uit die hoek ook maar weinig respons gekregen.
Toch zijn we zeker dat ons toneelstuk een beetje bijgedragen heeft om de problemen in Rio een gezicht te geven.
Wij hielden er alleszins een enthousiaste ploeg aan over.

Cel

 

 

Home

Publiciteit

Built by Saitco.